Behandeling
Toen bleek dat de slikproblemen van Henk het gevolg waren van slokdarmkanker, kreeg hij daar een intensieve behandeling voor. Hij sloeg zich er dapper doorheen en leek goed te herstellen. Maar toen bleek dat de kanker toch was uitgezaaid. Het bericht dat hij niet lang meer zou leven kwam als een donderslag bij heldere hemel.

Samen met zijn zus Hitsie koos Henk ervoor om zich te richten op kwaliteit van leven, en geen verdere behandelingen meer te ondergaan. Maar dat bleek na zo’n psychische
klap makkelijker gezegd dan gedaan. De sluipmoordenaar in zijn lichaam was onverenigbaar met de eerdere hoop en positieve verwachtingen. “Eerst gaf Henk het niet toe en zei nog minstens 10 jaar te leven. Hij had geen pijn, hij kon weer slikken en hij voelde zich niet ziek,” vertelt Hitsie. “Uiteindelijk werd Henk boos en opstandig. Hij wilde niets meer.”

Welzijn op Recept
Via Welzijn op Recept worden patiënten met een psychosociale hulpvraag via de huisarts of andere zorgverlener doorverwezen naar Stichting Welzijn Hattem. Zodoende kwam Welzijnscoach Mariëtte van Raalte bij Henk thuis om met hem te praten. “Dat ging eerst niet van harte. Ik snap het ook wel: ik kom zomaar zijn leven binnenstappen. Toch is het belangrijk om als welzijnscoach met de cliënt in gesprek te gaan. Vaak weten anderen wel wat iemand zou moeten doen, maar wat wil de persoon zelf?”, geeft Mariëtte aan. Henk bleek maar één vast uitstapje te hebben: iedere woensdagavond ging hij met vrienden vanuit de kerk een stuk wandelen. Dat deed hij graag, maar overdag bleef hij maar in bed liggen. Hij wilde misschien nog wel bij oude bekenden op bezoek, maar dat kwam er maar niet van.

“Je weet de weg, hè”
Mariëtte kwam met een concreet voorstel: op donderdagochtend naar de koffie-inloop bij De Open Poort. Wel in de vertrouwde omgeving van Henk, maar wat eerder op de dag. De eerste reactie was afwijzend: Henk gaf aan dat hij absoluut niet gedwongen wilde worden.

Mariëtte vertelt: “Dit vroeg om een andere aanpak. Ik vertelde hem dat ik nog maar net als Welzijnscoach was begonnen en zelf graag een keer de koffie-inloop wilde bezoeken, zodat ik weet waar ik mensen naar doorstuur. Dus ik ging die week erop naar de koffie-inloop. En dan zou ik eerst even bij hem langs, zodat hij mee kon als hij daar zin in had.” Zo gezegd, zo gedaan, en tot Mariette’s stomme verbazing zat Henk die ochtend al in de jas op haar te wachten. “Toen we er samen heen liepen, zei hij al: ‘Ik weet niet of ik wel de hele tijd blijf .’ Maar toen ik zelf na een uurtje wegging, riep hij enthousiast: ‘Je weet de weg, hè.”‘

Verjaardag
Langzaamaan kwam Henk weer in beweging, gesteund door zijn zus en de mensen van de kerk. Het was een wezenlijke eerste stap naar acceptatie, naar rust. Ondanks dat hij steeds zieker werd nam hij uiteindelijk zelf de regie in handen en organiseerde zijn verjaardag, eigenlijk 18 september, een week eerder. Hij had er een feestelijke dag van gemaakt samen met zijn familie en een oud-collega. Hij genoot, maar was daarna doodmoe: het lichaam was op. Henk overleed twee dagen later op 13 september.

Hitsie van den Berg en welzijnscoach Mariëtte van Raalte.